Hér að neðan getur þú merkt við fullyrðingar sem eiga við um þig og við ráðleggjum þér hvaða tryggingar þú þarft.
Það skiptir máli að vera vel tryggður í frístundum, bæði fyrir slysum og tjóni á búnaði. Almennt ertu vel tryggð/ur með Fjölskylduvernd sem innifelur slysatryggingu í frítíma. Ef þú átt dýrt hjól eða keppir í hjólreiðum þarftu að huga betur að tryggingum þínum.
Hjólið þitt er tryggt í Fjölskylduvernd, sama hvort það er reiðhjól, rafhjól, rafmagnshlaupahjól eða vespa í flokki I sem ekki kemst hraðar en 25 km/klst. Ef þú ert með slysatryggingu í frítíma (innifalin í Fjölskylduvernd 2 og 3, val í Fjölskylduvernd 1) ertu einnig tryggður fyrir slysum sem þú getur orðið fyrir við almenna notkun á þessum hjólum. Þeir sem eiga dýr hjól ættu hins vegar að bæta við Reiðhjólatryggingu. Þeir sem keppa í hjólreiðum gætu einnig þurft að slysatryggja sig sérstaklega.
Ef þú slasast í umferðarslysi, t.d. árekstri við bíl, mótorhjól eða annað skráningarskylt ökutæki, áttu rétt á bótum úr ábyrgðartryggingu ökutækisins.
Ef þú ert launþegi, þ.e. ert í vinnu hjá öðrum, þá ert þú a.m.k. tryggður samkvæmt kjarasamningi í vinnu og á beinni leið á milli vinnustaðar og heimilis. Ef þú t.d. dettur á hjólinu á leiðinni í vinnu og slasast þannig að þú verður fyrir tímabundinni eða varanlegri óvinnufærni, þá getur þú átt rétt á bótum úr Slysatryggingu launþega.
Í Fjölskylduvernd 2 og Fjölskylduvernd 3 er Slysatrygging í frítíma innifalin. Hún greiðir bætur vegna slysa sem hjólreiðamenn verða fyrir í frístundum. Þeir sem keppa í hjólreiðum þurfa að huga sérstaklega að tryggingum sínum en hér fyrir neðan er fjallað sérstaklega um slys í hjólreiðakeppni.
Fjölskylduvernd 2 og Fjölskylduvernd 3 innifela almenningsþátttöku í æfingum og keppni í götuhjólreiðum þar sem ekki er gerð krafa um lágmarksfærni- eða getu. Þær undanskilja hins vegar þá sem æfa reglulega undir leiðsögn þjálfara á vegum félags eða samtaka sem hafa íþróttakeppni að tilgangi.
Ef það síðarnefnda á við um þig þarft þú að slysatryggja þig sérstaklega t.d. með Slysatryggingu.
Fjölskylduvernd bætir ýmis tjón sem verða á reiðhjólum en hámarks bætur eru mismunandi eftir því hvaða Fjölskylduvernd þú ert með. Í tölfunni hér fyrir neðan geturðu séð hverjar hámarksbætur að frádreginni eigin áhættu eru í Fjölskylduvernd 1, 2 og 3.
Hámarksbætur að frádreginni eigin áhættu | |
Fjölskylduvernd 1 og 2 | 119.000 kr.* |
Fjölskylduvernd 3 |
425.000 kr.* |
* Fjárhæðir miða við vísitölu neysluverðs án húsnæðis í apríl 2020. Reglur um afskriftir eru tilgreindar í skilmálum tryggingarinnar þinnar sem þú getur nálgast á Mínum síðum.
Því miður er algengt að hjólum sé stolið, ýmist í innbrotum eða þau tekin utandyra. Þá þurfa þau að vera tryggilega læst við fastan hlut. Ef um innbrot er að ræða þurfa að sjást greinileg merki þess. Skiljum reiðhjól því aldrei eftir ólæst!
Þú getur líka keypt Reiðhjólatryggingu ef bætur úr Fjölskylduverndinni þinni eru lægri en verðmæti þess. Reiðhjólatrygging bætur tjón af völdum skyldilegra utanaðkomandi orsaka og þjófnaðar. Hún gildir hvar sem er í heiminum.
Það gildir það sama um þau og venjuleg reiðhjól, þ.e. ef þau komast ekki hraðar en 25 km hraða á klukkustund. Þau falla sem sagt undir Fjölskyldutrygginguna þína svo lengi sem þau eru ekki dýrari en hámarksbætur í henni.
Kraftmeiri vespur og létt bifhjól sem hægt er að aka hraðar en á 25 km hraða þarf að tryggja með öðrum hætti. Nánari upplýsingar um það eru hér.
Ef þú átt hjól sem er verðmætara en bæturnar úr Fjölskylduverndinni eru þá getur þú tryggt það með sérstakri Reiðhjólatryggingu. Í Reiðhjólatryggingunni er tryggingfjárhæðin valin þannig að hún dugi fyrir heildarvermæti hjólsins. Til að bætur fáist úr Reiðhjólatryggingunni fyrir hjól sem stolið er utandyra þarf það að hafa verið tryggilega læst við fastan hlut.
Þegar þú ákveður tryggingarfjárhæðina í Reiðhjólatryggingunni þarftu að hafa í huga verðmæti hjólsins og fylgihluta sem þú hefur keypt á hjólið.
Ef hjólinu þínu er stolið þarft þú að tilkynna þjófnaðinn til lögreglunnar. Áður en við afgreiðum tjónið þurfa að líða 14 dagar frá því lögreglunni var tilkynnt um tjónið, til að athuga hvort hjólið kemur fram.
Í skilmálum er að finna nánari upplýsingar um eigin áhættur og hvað reglur gilda um verðrýrnun hjóla eftir aldri.
Á hjólum eru oft margvíslegir fylgihlutir. Ef þeim er stolið með hjólinu reiknast verðmæti þeirra sem hluti af heildartjóninu. Í Fjölskylduvernd er hámarksfjárhæð í hverju tjóni þannig að þú þarft að gera sérstakar ráðstafanir ef heildarverðmæti hjólsins og fylgihluta er hærra en hámarksbætur í þinni tryggingu. (Sjá einnig Hvenær er þörf á að tyggja hjólið sérstaklega hér að ofan)
Ef þú ert með Fjölskylduvernd þá fylgir henni ábyrgðartrygging sem greiðir bætur ef þú ert skaðabótaskyldur fyrir tjóni sem þú veldur öðrum til dæmis ef þú hjólar á gangandi vegfaranda eða annan hjólreiðamann.
Áður en farið er í hjólreiðar erlendis er mikilvægt að kynna sér hvort tryggingarnar gilda þar. Það er mismunandi eftir tryggingum hvort þær gilda erlendis og hve lengi þær gilda þar. Það eru til dæmis engin tímamörk á gildi Almennu slysatryggingarinnar og Reiðhjólatryggingarinnar erlendis en hins vegar gilda Innbúskaskótryggingin og ábyrgðartryggingin sem fylgja Fjölskylduverndinni aðeins í 3 mánuði á ferðalagi erlendis. Einnig geta verið tímatakmörk á ferðatryggingum.
Hjólreiðafólki hefur fjölgað mjög ört á vegum landsins síðustu ár. Lilja Birgisdóttir hefur fylgst með þessari þróun innan frá. Hún var um skeið formaður í hjólreiðafélaginu Tindi, og varð þar með fyrsta konan til að gegna því embætti. Lilja hefur unnið ötullega að uppbyggingu hjólreiða og lagt sérstaka áherslu á að fjölga konum í sportinu með því að standa fyrir viðburðum og námskeiðum fyrir konur.
„Ég hafði verið að hlaupa mikið og árið 2012 kom upp sú hugmynd í stelpuhóp sem ég var hluti af að taka þátt í hálfum Ironman, í keppni sem er haldin í Hafnarfirði á hverju sumri. Þá byrjaði ég að synda og fékk mér hjól. Ég var síðan fljót að komast að því að mér fannst skemmtilegast að hjóla og hef því lagt áherslu á það.“
„Þegar ég byrjaði að hjóla árið 2012 heilsaði ég langflestum sem ég mætti á götuhjóli. Síðan þá hefur fjölgað gríðarlega hratt í sportinu. Fjölgunin sést til dæmis á fleiri keppendum í WOW-Cyclothon. Þegar keppnin var haldin fyrst, fyrir 6 árum, tóku um 100 manns þátt í henni. Í sumar má búast við að keppendur verði um 1.300. Það eru allir enn að læra inn á þessa breyttu stöðu, hjólreiðafólk, ökumenn og gangandi vegfarendur. Og auðvitað tryggingafélögin, sem koma sífellt betur til móts við hjólreiðafólk í skilmálum sínum.“
„Það átta sig kannski ekki allir á því hvað götuhjólreiðar snúast mikið um að læra að vera í hóp, að þeir eru í raun í hópíþrótt. Maður þarf að læra að lesa hópinn og skynja umhverfi sitt. Það eru til dæmis ákveðin merki sem við notum sem tákna hvort einhverjar hindranir séu framundan, hvort standi til að beygja til hægri eða stoppa, og svo framvegis. Það er sífellt algengara að fólk stundi æfingar innandyra á veturna. Þá kemur fólk út á vorin í fantaformi, en hefur ekki endilega reynslu eða góða tilfinningu fyrir því hvernig það á að hjóla í umferð eða í hóp með öðru hjólreiðafólki. Þess vegna er mikilvægt að fólk fari rólega af stað og sæki sér reynslu og þekkingu, til dæmis hjá hjólreiðafélögunum.“
„Þegar ég tók bílpróf var mér sagt: Þú skynjar ekki hvað vélhjólamaðurinn fer hratt. Í dag á þetta við um hjólreiðafólkið; bílstjórar átta sig ekki á hvað hjólreiðafólk fer hratt. Hópur af þjálfuðu hjólreiðafólki tekur æfingu á sirka 32 kílómetra meðalhraða á klukkustund, sem þýðir að hópurinn getur verið að fara upp í 50 eða 60 kílómetra hraða á klukkustund. Alvarlegustu slysin sem hjólreiðafólk lendir í er samstuð við ökutæki.“
„Árgjaldið í Tindi er til dæmis 11.900 krónur á ári. Þegar fólk er búið að fjárfesta í búnaði fyrir mörg hundruð þúsund þá er það ekki há upphæð í samanburði.“
„Þú ættir að geta fengið hjól, skó, pedala, hjálm og gleraugu á svona 150 þúsund. Mjög margir sem stunda sportið af alvöru eiga búnað sem kostar á bilinu 350 til 700 þúsund. Svo er vel hægt að eyða miklu meira en það. En mikilvægast er auðvitað að búnaðurinn sé í lagi, að þú sért með nýlegan hjálm sem passar, á góðum dekkjum og að bremsur og gírar virki.“
„Það er alveg sama hvar maður er í sportinu – maður vill alltaf vera vel tryggður. Þegar maður er kominn með búnað upp á mörghundruð þúsund þá er engin spurning að maður finnur fyrir því í heimilisbókhaldinu ef hann tapast. Það skýtur skökku við að eyða svona miklum peningum í hjól og búnað og ætla síðan að spara við sig nokkra þúsundkalla í tryggingar og öryggisbúnað. Fyrst og fremst vil ég að allur búnaðurinn minn sé tryggður, hvort sem ég keyri ofan í bílakjallara með hjólið á toppnum eða að því sé stolið. Ef búnaðurinn er dýrari en hámarksbætur í Fjölskylduvernd þá þarf viðbótartryggingu. Maður þarf að skoða þetta vel. Hvað varðar mann sjálfan, ef maður lendir í slysi og verður fyrir tekjumissi, þá vill maður eiga kost á að vera rétt tryggður. Svo við tölum nú ekki um, ef maður slasast mjög alvarlega, jafnvel varanlega. Ég hef líka hjólað töluvert erlendis, aðallega á Spáni, og þá vil ég vita að ég komist í sjúkraflugi heim ef eitthvað óvænt gerist. Eða að ég geti brugðist við ef þörf er á spítalavist. Þess vegna vil ég vera með góða ferðatryggingu.“
„Hjálmurinn er náttúrulega númer eitt, tvö og þrjú. Hann má ekki vera eldri en þriggja ára, annars geturðu ekki reitt þig á að hann sé öruggur. Ef þú átt gamlan hjálm heima skaltu henda honum og fá þér nýjan. Þegar fer að dimma er mikilvægt að hafa ljós, að framan og aftan – og að vera í sýnilegum klæðnaði, ekki svartklæddur. Ef maður er með sterkt framljós þarf að gæta þess að beina því ekki of ofarlega svo það blindi ekki aðra vegfarendur sem koma úr gagnstæðri átt.“